000

یکشنبه، آذر ۰۳، ۱۳۹۲

این نرمش بود یا کرنش ؟!

بالاخره جمهوری اسلامی و گروه 5+1 به توافق رسیدند.
 اگر متن توافق نامه را بخوانیم متوجه می شویم که چنانچه جمهوری اسلامی یکطرفه تسلیم دشمن می شد ، به صرفه تر بود چرا که بنا براین توافق نامه غرب متعهد شده تا هرآنچه را که تاکنون کرده همچنان با شدت و قوت ادامه دهد . که اگر این تعهدات ( غرب ) در توافق نامه ذکر نمی شد ، شاید کشوری پیدا می شد تا بگوید بدلیل سازش  و تسلیم جمهوری اسلامی  ، مایل به مراودات اقتصادی یا سیاسی با جمهوری اسلامی ست اما اکنون غرب به همه کشورهای جهان هشدار داده تا مواضع قلب را کماکان حفظ کنند.

خلاصه توافق نامه ایران و 5 + 1  :

تعهدات جمهوری اسلامی به گروه 5+1
1. جمهوری اسلامی متعهد شد فعالیت های خود را تحت نظر دشمن انجام دهد
2. هرآنچه تا بحال در مورد غنی سازی ریسیده بود ، پنبه کند و به سطح 3.5 درصد برساند
3. ذخایر اورانیوم غنی شده بالای 3.5 درصد را نابود یا تبدیل به پشم (!) کند
4. تعهد دهد که بیش از آنچه تحریم شده ، نفت نفروشد
5.در خانه را بروی دشمن باز بگذارد تا هروقت خواست سرزده سر بزند
6. سانتریفیوژ اضافه نخرد و بسیاری از آنچه که هم اکنون دارد ، از دور خارج کند.
7. تاسیسات جدید نشازد و برخی تاسیسات فعلی را به دامداری تبدیل کند.
8. ....

 تعهدات گروه 5+1 به جمهوری اسلامی ( بخوانید دستاورد جمهوری اسلامی از توافق حاصله ) :
1. متعهد شده تا تحریم را همچنان با شدت دنبال کند.
2.متعهد شده تا قسمتی از پول ایران را آزاد سازد به شرطی که در بانک های دشمن بماند و در کشورهای دشمن خرج شود
3.متعهد شده تا بخش عمده پول بلوکه شده ایران را به ایران ندهد
4. متعهد شده تا تحریم بانک مرکزی ، شخصیت ها و سازمانهای دولتی را ادامه دهد
5.متعهد شده تا تحریم های نفتی ، سرمایه گذاری ، کشتی رانی ، نظامی و ... را با شدت ادامه دهد.
6. متعهد شده تا تحریم های شورای امنیت سازمان ملل به قوت خود باقی بماند
7.خلاصه اینکه متعهد شده تا 6 ماه جمهوری اسلامی را بازی دهد و بعد از شش ماه بهانه ای پیدا کند برای دریافت امتیاز بیشتر و دیگر هیچ ، همان بلایی که سر کره شمالی آورد .

تنها نکته درخور توجه ، رضایت خامنه ای از قبول این توافق نامه ست ( هرچند خامنه ای از هفته قبل ، طبق معمول ، زمینه را آماده کرده بود تا تقصیرات را متوجه دولت کند و دامان خود را مبرا . اما کیست که نداند بدون رضایت ولی امر مسلمین ، هیچ قراردادی امضاء نمی شد .
اینکه خامنه ای باوجود عدم دریافت امتیاز خاصی ( نه در حد کمک های گسترده مالی ، که حتی در حد لغو تحریم ها ) راضی به قبول چنین توافق نامه خفت باری شده ، تنها می تواند نشان از سستی موقعیت رهبری و تزلزل نظام جمهوری اسلامی داشته باشد .

پنجشنبه، آبان ۲۳، ۱۳۹۲

دولت اعدام

از 24 خرداد ، زمان روی کار آمدن روحانی ، تا 18 مهرماه ، بطور متوسط روزی دو نفر اعدام شده اند .( 247 نفر ) 
دولت اعتدال آقای روحانی ، افراط در اعدام ها را  نادیده گرفته و تمام هم و غم خود را بر سیاست خارجی نهاده تا شاهدی باشد بر مدعای همه مایی که می گفتیم تا نظام ولایتی حاکم ست ، وضعیت مردم ایران تغییری نخواهد کرد .
حکومت جمهوری اسلامی که از تحریم ها به تنگ آمده و سقوط را نزدیک می بند ، برای خرید زمان تن به فروش هرچه دارد می دهد . 
در زمان احمدی نژاد ثروت ملی به دولتها و گروه های تروریستی و فرصت طلبی اختصاص یافته بود که امید داشتند در زمان فشار بین المللی بتوانند روزنه ای از امید را زنده نگه دارند . ( مثل کمک های هنگفت به حزب اله و سوریه تا در زمان مقتضی اهرمی باشند برای فشار بر اسراییل و یا کمک های سخاوتمندانه به دولت چاوز برای ایجاد حیاط خلوتی در کنار امریکا ! ) .

پس از شورش مردم سوریه و بی اثر شدن تهدیدهای حزب اله ( و نیز بی خاصیتی و رویگردانی دولتها و گروه هایی که از ثروت ایران پروار شده بودند ) و همزمانی تاثیر تحریم هایی که قرار بود در حد حکم کاغذپاره ها باقی بمانند ، رژیم جمهوری اسلامی خطر سقوط را بیش از پیش احساس کرد و با تئاتر امید به روحانی ، سعی نمود راه گریزی از این مخمصه بیابد .
طبیعی بود که این حکومت هرگز فشار از مردم خود بر نخواهد داشت که تنها راه بقای خود را در خفقان و فشار اقتصادی بر مردم ایران می بیند .

متاسفانه بسیاری از مردم به امیدی واهی ، دل به روحانی بستند و دلخوش به فردایی شدند که رییس جمهور حکومت ولایت فقیه برایشان رقم خواهد زد ، غافل از اینکه بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی و قواعد بازی در حکومت ، رییس جمهور هیچ شانسی برای ایفای نقشی موثر نخواهد داشت ، حتی اگر این رییس جمهور ، میرحسین موسوی می بود ، چه رسد به شخصی چون روحانی که از گماشتگان وفادار خامنه ای ست .

تا زمانی که حکومتی بر مبنای استبداد فردی ( چه دینی و غیر مذهبی ) حاکم باشد ، نمی توان امیدی بر رهایی مردم و رسیدن به آزادی داشت .
تفاوت شاه و خامنه ای تنها در این ست که شاه ضمن استبداد سیاسی ، به آبادانی کشور و بهبود شرایط اقتصادی مردم نیز همت گماشته بود اما خامنه ای معتقد بر فشار در همه زمینه هاست : خفقان سیاسی ، انحطاط فرهنگی ، نابودی تاریخ و آثار ملی ، فقر ملت ، ....

امید به فردایی داریم که مردم نومید از گماشتگان حکومتی ، بنا را بر نابودی حکومت ولایتی بگذارند .
Free counter and web stats