بحث تحریم یا شرکت در انتخابات به داغ ترین موضوع امروز جامعه ایران تبدیل شده ، باتوجه به رویدادهای سال 88 ، چه عاملی باعث شده تا هنوز میل به شرکت در انتخابات نزد مردم دیده شود ؟
وقتی تحلیل منتقدان حکومت و دلایل آنها را برای شرکت در انتخابات می خوانم ، می بینم همه این تحلیل ها شبیه به هم ست ، همه آنها از وضعیت خطیر کشور سخن می گویند ، مشکلات مردم ، اندک امید به عدم مهندسی انتخابات توسط رهبری و احتمال برون رفت از بحران در صورت انتخاب فردی ( که ظاهرا خارج از باند قدرت ست ، مثل )روحانی و نهایتا اینکه در صورت دخالت باند قدرت و انتخاب فرد مورد نظر رهبر ، چیزی را از دست نداده ایم و در همین شرایط امروز باقی می مانیم .
من موافق نظر این دوستان در مورد شرایط بحرانی و وضعیت اسفبار جامعه امروز ایرانم . فشار بر مردم چنان سنگین شده که مردم همچون غریق به پر کاهی امید می بندند .
تهدیدها از مرز تهدید و تحدید فراتر رفته و احتمال بروز اقدام عملی و تهاجم نظامی پررنگ تر از سابق شده .
تا اینجا ( در توصیف شرایط ) هیچ اختلافی بین تحریم کنندگان و منتقدان خواهان حضور در انتخابات نیست اما :
کدام نشانه باعث شده تا عزیزان حامی شرکت در انتخابات تصور کنند خامنه ای از گذشته درس آموخته و پس از 4 سال هولناکی که هزینه ای بس گزاف برای تسلط بر همه مجاری و مناصب پرداخته ،شاید امروز به این نتیجه رسیده باشد که باید به رای مردم احترام گذارد ؟
حذف رفسنجانی ، بزرگترین و مهمترین پیام خامنه ای برای منتقدان خود بود تا به صراحت بگوید قدمی عقب نخواهد نشست .
خامنه ای از همین حالا خیز برداشته تا پس از انتخابات گرد وخاک کند ، در دیدار با آنچه سایتش " جمعی از اقشار مردم " خوانده به مواردی اشاره نموده که هر بیننده و شنونده بی غرضی ، خشم اواز انتقادات و نیاز مبرمش به حضور مردم پای صندوق ها را متوجه می شود :
" من درباره بعضی
حرفهایی که در مناظره ها زده شد، حقایق و مطالبی دارم که انشاءالله بعد از
انتخابات بیان خواهم کرد"
" درباره رای دادن ، ممکن ست بعضی به دلیلی نخواهند از نظام اسلامی حمایت کنند اما از کشورشان که می خواهند حمایت کنند ، همه باید بیایند "
یادمان نرفته پس از انتخابات سال 88 ، ولی فقیه با اتکا به حضور میلیونی مردم ( که آن را نشانه حمایت مردم از نظام و تبعیت از خود قلمداد کرد ) در همان خیابانهای رای گیری ، همان مردم را زیر ماشین ها له کرد و باقی را به زندان ها فرستاد .
در واقع همانطور که با قسمت ابتدایی تحلیل دوستان ( اصلاح طلب ) موافقم اما دلخوشی آنها به تغییر دید خامنه ای و عدم احتمال دخالت او در انتخابات را بسیار سطحی و دور از واقعیت های امروز حکومت می دانم .
خامنه ای ( بخوانید باند قدرت ) پس از پرداخت هزینه گزاف این 4 ساله و بدست گرفتن همه ارکان حکومتی و منابع پرسود اقتصادی ، هرگز قدمی پس نمی رود ، طبیعت همه دیکتاتورها ( و باند پشت پرده ) زیاده خواهی ست ، آنها تا روز و لحظه آخر باور نمی کنند که به پرتگاه رسیده اند .
قسمت دیگر تحلیل دوستان ، از امید به تغییر شرایط در صورت انتخاب فردی میانه رو ( مثل روحانی ) ست .
این دوستان کاش اشارتی میکردند که استدلال آنها بر کدام بند و ماده قانونی یا شواهد و نشانه ها استوار ست .
کدام ماده یا پاراگراف قانون اساسی به رییس جمهور اجازه مانوور میدهد . حتی اگر دوستان به دوران خاتمی اشاره کنند ( که جهان از در دوستی با ایران سخن می گفت ) باید گفت در آنزمان ( هرچند خود خاتمی خود را آبدارچی نامیده بود اما ) خامنه ای و باند قدرت تا بدین حد بی پروا و بی شرم در امور دخالت نمی کرد .
رییس جمهور ( با توجه به مفاد قانونی ) ، بدون اجازه رهبری مجاز به انتصاب یا عزل وزیر خود نیست ، چه رسد به تصمیمات کلان مملکتی ( هنوز از یاد نبرده ایم خانه نشینی احمدی نژاد بدلیل دخالت رهبری در عزل و نصب وزیر اطلاعات ، تازه او احمدی نژادی بود که به ملیجک رهبری شهره بود !) .
اما می بینیم که اصلاح طلبان در تحلیل های خود پس از شرح بسیار و پرسوز و گداز وضعیت خطیر به کوتاهی و در یک جمله اشاره می کنند که اگر رهبری و نیروهای امنیتی دخالت نکنند ، چنین و چنان خواهد شد .
آنچه در هیچکدام از تحلیل های اصلاح طلبان ( گویا تعمدا ) بدان اشاره ای نشده ، برخورد حکومت و باند قدرت از فردای انتخابات ست . مطابق معمول ، خامنه ای حضور مردم را نشانه حمایت و تبعیت مطلق مردم از خود می خواند تا همان مردم را مورد تعدی قرار دهد.
خامنه ای حضور مردم را نشانه حمایت آنها از نظام قلمداد می کند تا باز هم بر سیاستهای تنش آفرین پافشاری کند و جهان را بر تحریم و تهدید بیشتر علیه همین مردم ، مجاب سازد.
خامنه ای( بخوانید باند قدرت ) تنها نیاز به حضور مردم پای صندوق ها دارد ونه رای آنهاکه از هم اکنون سایتهای وابسته به اطلاعات میزان مشارکت و فرد منتخب را اعلام کرده اند ( خبرگزاری فارس نیوز ) .
چگونه ست که این عزیزان دلسوخته ملک و مملکت که برای نجات مردم و کشور دم از شرکت گسترده در انتخابات می زنند هنوز به آزمودن آزموده ابرام دارند ؟
باور کنیم که پس از سال 88 دیگر شرمی برای حکومت باقی نمانده ، آنها نیاز دارند تا تعداد بیشتری پای صندوق ها بروند تا همان صندوق ها را بر سر رای دهندگان بکوبند ، آیا باور این مطلب پس از سالها آزمون و خطا هنوز دشوار ست ؟
آخوندها تا نوک تیز سرنیزه را بر گلو احساس نکنند از رجزخوانی دست نمی کشند ، با عدم حضور مردم ، حکومت احساس خطر خواهد کرد، بی شرمی آنان در آمار آفرینی نباید باعث شود تا ما به همان مسیری رویم که مطابق ذوق و صلاح آنهاست .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر