قبلا در مورد کوتاهی استقلال در فصل نقل و انتقالات اشاره کرده بودم که بدلیل کمبود مدافعین ( بویژه مدافعان مرکزی ) نمی توان به استقلال امید بست چرا که با مصدومیت یا محرومیت هرکدام از مدافعان ، خلاء آنها ضربه سهمگینی بر پیکر تیمی وارد خواهد ساخت که قهرمانی در لیگ برتر و بازیهای آسیایی را هدف خود قرار داده .
امشب استقلال در مقابل تراکتور سازی به خود باخت ، روی سه ضربه شروع مجدد ، بازی را امیر قلعه نویی واگذار کرد . جالب ست که پرویز مظلومی برای توجیه شکست تیم خود گفته که تراکتور تنها روی ضربات ایستگاهی به پیروزی رسیده و وی به بازیکنانش هشدار داده بود تا از خطا و کرنر اجتناب کنند !
آقای مربی !
این نوع توجیه تنها اعتراف به ضعف مفرط سیستم دفاعی تیم شما برمی گردد که نمی توانید در چنین مواقعی چیدمان صحیح دفاعی را به بازیکنانتان آموزش دهید !
شاید تنها حسن ضربات ایستگاهی و شروع مجدد ( برای تیم مدافع ) این باشد که بازیکنان شما فرصت چیدمان آرایش دفاعی مناسب را در اختیار دارند .
بد نیست به گلهایی که استقلال دریافت کرد نظر کنیم :
گل اول - توپ از جناح راست استقلال روی دروازه ارسال شد ، حنیف عمران زاده ، فرمانده خط دفاعی استقلال ، بدون توجه به جریان بازی ، بازیکن مستقیم خود را رها کرد تا به سمت خط دروازه برود ( تا در صورتی که توپ از دست سید مهدی رحمتی جدا شود ، آنرا دفع کند ، البته قبل از آنکه حتی توپ به سوی دروازه شلیک شده باشد ) .
حنیف حتی پس از آنکه توپ به محسن حسینی رسید ، جاگیری کاملن اشتباهی داشت ، در چنین موقعیت هایی باید دفاع ، زاویه خود را ببندد ، حنیف نه تنها زاویه چپ خود ( تیر دروازه نزدیکتر ) را نبست که حتی با جایگیری غلط ، دید سید مهدی رحمتی را کور کرد تا نتواند بموقع مسیر توپ را تشخیص دهد . رحمتی حق داشت با فریادی بلند مقصر گل اول را مورد بازخواست قرار دهد .
گل دوم - ضربه کرنر از سمت چپ استقلال روی دروازه ارسال شد . اگر به صحنه بثمر رسیدن گل دقت کنید خواهید دید که احمد آل نعمه بدون هیچ مراقب و مزاحمی با سر توپ را درون دروازه قرار داد . آل نعمه برای زدن ضربه سر حتی لازم نبود تا به هوا برخیزد ، قوس فرود توپ چنان بود که وی مجبور شد برای ضربه زدن کمی هم دولا شود !
باید از مظلومی سوال کرد که مدافعین وی کجا بودند ( منظور از مدافعین صرفن چهار مدافع خطی او نیست بلکه سیستم تدافعی در هنگام ضربات کرنر مورد نظر است ) .
گل سوم هم کاملا مشابه گل دوم بود ، فلاویو برای ضربه سر به توپی که از جناح راست استقلال ارسال شده بود ، مجبور بود تا قامت خود را خم کند !
او هم مثل آل نعمه بدون مزاحم یا مراقب ، براحتی دروازه استقلال را باز کرد .
تاکید بر ضربات سر در حالت خم شدن اشاره به این نکته است که مدافعین در صورت استقرار صحیح و تشخیص محل فرود توپ می توانستند توپ را قبل از رسیدن به مهاجم حریف با ضربه سر ( در حالت پرش ) از منطقه خطر دور کنند .
فلاویو مسافتی حدود چهار متر را درون محوطه خطر استقلال دوید بدون اینکه کسی برای مهار او اقدام کند ، درست مثل احمد آل نعمه . با این تفاسیر آیا حق نداریم از مربی استقلال سوال کنیم مسئول سازماندهی خط دفاعی ( بخوانید چیدمان دفاعی ) استقلال روی ضربات شروع مجدد بازی کیست ؟
امشب استقلال در مقابل تراکتور سازی به خود باخت ، روی سه ضربه شروع مجدد ، بازی را امیر قلعه نویی واگذار کرد . جالب ست که پرویز مظلومی برای توجیه شکست تیم خود گفته که تراکتور تنها روی ضربات ایستگاهی به پیروزی رسیده و وی به بازیکنانش هشدار داده بود تا از خطا و کرنر اجتناب کنند !
آقای مربی !
این نوع توجیه تنها اعتراف به ضعف مفرط سیستم دفاعی تیم شما برمی گردد که نمی توانید در چنین مواقعی چیدمان صحیح دفاعی را به بازیکنانتان آموزش دهید !
شاید تنها حسن ضربات ایستگاهی و شروع مجدد ( برای تیم مدافع ) این باشد که بازیکنان شما فرصت چیدمان آرایش دفاعی مناسب را در اختیار دارند .
بد نیست به گلهایی که استقلال دریافت کرد نظر کنیم :
گل اول - توپ از جناح راست استقلال روی دروازه ارسال شد ، حنیف عمران زاده ، فرمانده خط دفاعی استقلال ، بدون توجه به جریان بازی ، بازیکن مستقیم خود را رها کرد تا به سمت خط دروازه برود ( تا در صورتی که توپ از دست سید مهدی رحمتی جدا شود ، آنرا دفع کند ، البته قبل از آنکه حتی توپ به سوی دروازه شلیک شده باشد ) .
حنیف حتی پس از آنکه توپ به محسن حسینی رسید ، جاگیری کاملن اشتباهی داشت ، در چنین موقعیت هایی باید دفاع ، زاویه خود را ببندد ، حنیف نه تنها زاویه چپ خود ( تیر دروازه نزدیکتر ) را نبست که حتی با جایگیری غلط ، دید سید مهدی رحمتی را کور کرد تا نتواند بموقع مسیر توپ را تشخیص دهد . رحمتی حق داشت با فریادی بلند مقصر گل اول را مورد بازخواست قرار دهد .
گل دوم - ضربه کرنر از سمت چپ استقلال روی دروازه ارسال شد . اگر به صحنه بثمر رسیدن گل دقت کنید خواهید دید که احمد آل نعمه بدون هیچ مراقب و مزاحمی با سر توپ را درون دروازه قرار داد . آل نعمه برای زدن ضربه سر حتی لازم نبود تا به هوا برخیزد ، قوس فرود توپ چنان بود که وی مجبور شد برای ضربه زدن کمی هم دولا شود !
باید از مظلومی سوال کرد که مدافعین وی کجا بودند ( منظور از مدافعین صرفن چهار مدافع خطی او نیست بلکه سیستم تدافعی در هنگام ضربات کرنر مورد نظر است ) .
گل سوم هم کاملا مشابه گل دوم بود ، فلاویو برای ضربه سر به توپی که از جناح راست استقلال ارسال شده بود ، مجبور بود تا قامت خود را خم کند !
او هم مثل آل نعمه بدون مزاحم یا مراقب ، براحتی دروازه استقلال را باز کرد .
تاکید بر ضربات سر در حالت خم شدن اشاره به این نکته است که مدافعین در صورت استقرار صحیح و تشخیص محل فرود توپ می توانستند توپ را قبل از رسیدن به مهاجم حریف با ضربه سر ( در حالت پرش ) از منطقه خطر دور کنند .
فلاویو مسافتی حدود چهار متر را درون محوطه خطر استقلال دوید بدون اینکه کسی برای مهار او اقدام کند ، درست مثل احمد آل نعمه . با این تفاسیر آیا حق نداریم از مربی استقلال سوال کنیم مسئول سازماندهی خط دفاعی ( بخوانید چیدمان دفاعی ) استقلال روی ضربات شروع مجدد بازی کیست ؟
استقلال تا قبل از بثمر رسیدن گل فرهاد مجیدی میل فراوانی به بازی هجومی داشت اما پس از گل فرهاد گویی بازیکنان منتظر شنیدن سوت پایان بازی بودند و انگار یک بازی دستگرمی را دنبال می کنند ! آنهم در مقابل تیمی که مربی کارکشته ای چون قلعه نویی را روی نیمکت خود می دید !
البته بی انصافی ست اگر به دو موردی که مورد توجه من قرار گرفته اشاره نکنم .
اولین مورد گل اول استقلال ست . فرهاد مجیدی روی ارسال جباری، از روی خط هیجده قدم تا روی خط شش قدم ، از بین چهار بازیکن تراکتور گذشت تا توپ را از روی سر مدافع تراکتور درون دروازه قرار دهد . چنین تیز هوشی و تحرکی تنها از فرهاد مجیدی برمی آید و بس !
نکته دوم در مورد پرویز مظلومی ست . شاگرد سابق منصور پورحیدری که به احتیاط بیش از حد و قناعت به برد با کمترین اختلاف مشهور بود ، در ( زمان تساوی ) این بازی ریسک بزرگی کرد که به اعتقاد من شایسته تقدیر ست ، هرچند نتیجه نداد !
وی در دقیقه 72 آرش برهانی ( مهاجم ) را جایگزین علی حمودی ( دفاع راست ) نمود تا با تغییراتی در چیدمان بازیکنان ( قرار گرفتن خسرو حیدری در دفاع راست و بازی با سه مهاجم ) ترکیب تیم را هجومی تر کند . باید اعتراف کنم که عمیقا تحت تاثیر قرار گرفتم و بهیچ عنوان انتظار چنین ریسکی آنهم ( در دقایقی که بازی دو بر دو دنبال می شد ) از سوی مربی که همیشه با دو هافبک دفاعی بازی می کرد را نداشتم !
هرچند اگر مظلومی در تمامی دقایق بازی میل به بازی سرعتی و رو به جلو را به بازیکنانش تزریق می کرد ، شاید تراکتور مجال و جرات هجوم با نفرات زیاد را نمی یافت .
بجهت همین تعویض باید به او آفرین گفت . امیدوارم مظلومی بیش از پیش به سبک هجومی علاقه پیدا کند ، سبکی که امیر قلعه نویی در همه حال مورد توجه قرا می دهد ، بازی هجومی همیشه پیشتر ها از سوی علی پروین و ناصر حجازی ارائه می گشت ، البته با تاکتیک هایی کاملا متفاوت ( دوستان قطعن با شیوه این دو پیشکسوت آشنایی دارند ! ) .
البته بی انصافی ست اگر به دو موردی که مورد توجه من قرار گرفته اشاره نکنم .
اولین مورد گل اول استقلال ست . فرهاد مجیدی روی ارسال جباری، از روی خط هیجده قدم تا روی خط شش قدم ، از بین چهار بازیکن تراکتور گذشت تا توپ را از روی سر مدافع تراکتور درون دروازه قرار دهد . چنین تیز هوشی و تحرکی تنها از فرهاد مجیدی برمی آید و بس !
نکته دوم در مورد پرویز مظلومی ست . شاگرد سابق منصور پورحیدری که به احتیاط بیش از حد و قناعت به برد با کمترین اختلاف مشهور بود ، در ( زمان تساوی ) این بازی ریسک بزرگی کرد که به اعتقاد من شایسته تقدیر ست ، هرچند نتیجه نداد !
وی در دقیقه 72 آرش برهانی ( مهاجم ) را جایگزین علی حمودی ( دفاع راست ) نمود تا با تغییراتی در چیدمان بازیکنان ( قرار گرفتن خسرو حیدری در دفاع راست و بازی با سه مهاجم ) ترکیب تیم را هجومی تر کند . باید اعتراف کنم که عمیقا تحت تاثیر قرار گرفتم و بهیچ عنوان انتظار چنین ریسکی آنهم ( در دقایقی که بازی دو بر دو دنبال می شد ) از سوی مربی که همیشه با دو هافبک دفاعی بازی می کرد را نداشتم !
هرچند اگر مظلومی در تمامی دقایق بازی میل به بازی سرعتی و رو به جلو را به بازیکنانش تزریق می کرد ، شاید تراکتور مجال و جرات هجوم با نفرات زیاد را نمی یافت .
بجهت همین تعویض باید به او آفرین گفت . امیدوارم مظلومی بیش از پیش به سبک هجومی علاقه پیدا کند ، سبکی که امیر قلعه نویی در همه حال مورد توجه قرا می دهد ، بازی هجومی همیشه پیشتر ها از سوی علی پروین و ناصر حجازی ارائه می گشت ، البته با تاکتیک هایی کاملا متفاوت ( دوستان قطعن با شیوه این دو پیشکسوت آشنایی دارند ! ) .
تنها حسن شکست استقلال ( حتی در چنین بازی حساسی ) ، افزایش انگیزه بازیکنان برای پیروزی در بازی بعدی و در مقابل پرسپولیس است . استقلال باید همیشه و در همه حال پیروز از زمین خارج شود .
توجیهات مظلومی مبنی بر در اختیار نداشتن تعدادی از بازیکنانش راه فرار مناسبی برای او نیست .
مظلومی از ابتدای شروع مسابقات همیشه شکایت از آن داشته که تعدادی از بازیکنانش را بدلیل مصدومیت ، محرومیت یا اردوهای ملی در اختیار ندارد . اما کاش از او می پرسیدند که چه بازکنانی را در اختیار دارد !
استقلال ( بجز خط دفاعی ) چنان از غنای مهره برخوردار است که مربی این تیم نباید شکایت از نبود چند بازیکن داشته باشد .هرگاه کرار نبوده ، ولید علی یا یوسفی بوده اند . هرگاه میداوودی را نداشته ، مجیدی و برهانی خط حمله او را تشکیل داده اند .
ضعف بزرگ استقلال در درجه اول نداشتن مدافعین تخصصی در دفاع مرکزی ست و نیز مهاجم سر زن حرفه ای . که هردوی اینها نیز به خطای بزرگ مظلومی در یارگیری فصل نقل و انتقالات برمی گردد .
امیدوارم تیم محبوبم همیشه سربلند و پیروز زمین بازی را ترک کند .
پ . ن .
پرسپولیس از دیرباز به دراختیار داشتن بازیکنان بداخلاق و خشن مشهور بوده . شاید این رویه ای بود که از زمان تسلط پروین بر این تیم به یادگار مانده . علی پروین که در زمان بازی ، بازیکنی به غایت تکنینکی و هوشیار بود ، همیشه در مقابله با مدافعین یارگیر خشن ( بواسطه ترس از مصدومیت ) مشکل پیدا میکرد . از همین رو در دورانی که خود همه کاره پرسپولیس بود ، همیشه هوادار بازیکنان خشن و شر بود .
گاه استثنایی هم در این تیم یافت می شد ، مثل پژمان نوری و مازیار زارع (هردو برخاسته از مکتب ملوان ).
اما این روزها نگینی در این تیم می درخشد که درخشش او بیش از آنکه از تکنیک ناب و منحصر بفردش سرچشمه گیرد ، از رفتار جوانمردانه و شجاعانه اش منبعث شده : علی کریمی .
پهلوانی که با رفتار شایسته خود ، نه فقط از همه فوتبالیست ها که از تمامی ورزشکاران فاصله گرفته تا آنجا که حتی متعصب ترین استقلالی ها هم به او با دیده احترام می نگرند .
براستی علی کریمی کیست ؟!( علی کریمی در سایت دویچه وله )
برای بزرگداشت علی کریمی باید بپا خیزیم !
توجیهات مظلومی مبنی بر در اختیار نداشتن تعدادی از بازیکنانش راه فرار مناسبی برای او نیست .
مظلومی از ابتدای شروع مسابقات همیشه شکایت از آن داشته که تعدادی از بازیکنانش را بدلیل مصدومیت ، محرومیت یا اردوهای ملی در اختیار ندارد . اما کاش از او می پرسیدند که چه بازکنانی را در اختیار دارد !
استقلال ( بجز خط دفاعی ) چنان از غنای مهره برخوردار است که مربی این تیم نباید شکایت از نبود چند بازیکن داشته باشد .هرگاه کرار نبوده ، ولید علی یا یوسفی بوده اند . هرگاه میداوودی را نداشته ، مجیدی و برهانی خط حمله او را تشکیل داده اند .
ضعف بزرگ استقلال در درجه اول نداشتن مدافعین تخصصی در دفاع مرکزی ست و نیز مهاجم سر زن حرفه ای . که هردوی اینها نیز به خطای بزرگ مظلومی در یارگیری فصل نقل و انتقالات برمی گردد .
امیدوارم تیم محبوبم همیشه سربلند و پیروز زمین بازی را ترک کند .
پ . ن .
پرسپولیس از دیرباز به دراختیار داشتن بازیکنان بداخلاق و خشن مشهور بوده . شاید این رویه ای بود که از زمان تسلط پروین بر این تیم به یادگار مانده . علی پروین که در زمان بازی ، بازیکنی به غایت تکنینکی و هوشیار بود ، همیشه در مقابله با مدافعین یارگیر خشن ( بواسطه ترس از مصدومیت ) مشکل پیدا میکرد . از همین رو در دورانی که خود همه کاره پرسپولیس بود ، همیشه هوادار بازیکنان خشن و شر بود .
گاه استثنایی هم در این تیم یافت می شد ، مثل پژمان نوری و مازیار زارع (هردو برخاسته از مکتب ملوان ).
اما این روزها نگینی در این تیم می درخشد که درخشش او بیش از آنکه از تکنیک ناب و منحصر بفردش سرچشمه گیرد ، از رفتار جوانمردانه و شجاعانه اش منبعث شده : علی کریمی .
پهلوانی که با رفتار شایسته خود ، نه فقط از همه فوتبالیست ها که از تمامی ورزشکاران فاصله گرفته تا آنجا که حتی متعصب ترین استقلالی ها هم به او با دیده احترام می نگرند .
براستی علی کریمی کیست ؟!( علی کریمی در سایت دویچه وله )
برای بزرگداشت علی کریمی باید بپا خیزیم !
۲ نظر:
سلام
بنده که " مخ" لس فوتبالم. فقط به عرض سلام بسنده می کنم.
خلیل گل
ممنون از آمدنت . همیشه خوش باشی
ارسال یک نظر