حکم حکومتی یا قانون اساسی

در جهان امروز که تکیه بر خرد جمعی دارد ، باور به توانایی متون قدیم در حل مشکلات روز بیشتر به لطیفه شباهت دارد حتی اگر آنها را با ربط دادن به آسمان و کهکشانها بخواهیم دور از نقد منتقدین قرار دهیم ، دیگر چه رسد به سخنان انسانی عادی که وابسته به شرایط زمانی و جبر روزگار ، نظر خود را بیان نموده .
با همه اینها مسئولین ایران در هر مناقشه ای سعی می کنند تا با تمسک به بیانات رهبر فقید انقلاب ، نظر خود را به دیگران تحمیل نمایند و عجیب تر اینکه گاه نه فقط اساس نظام (قانون اساسی ) ، بلکه حتی خود خمینی هم قربانی چنین زیاده خواهی هایی می شود.

آقایانی که در هر مسئله ای با نقل جمله ای از خمینی ، دست خود را در بگیر و ببندها باز می گذارند ، گویا فراموش کرده اند که " حافظه ملت قویتر از مسئولین است " .(نوشته ای در همین رابطه )
احمدی نژاد که برخلاف قانون اساسی هنوز صلاح نمی داند وزیر اقتصاد مورد نظر خود را به مسجد ( مجلس ) شورای اسلامی معرفی کند ، برای فرار از انتقاد موجه مخالفان ، راه گریزی جز بیت رهبر نیافته و در نامه ای از وی امان نامه طلب نموده . خامنه ای هم با صدور حکم حکومتی ، قانون شکنی رئیس جمهور ( که موظف به اجرای قانون اساسی ست ) را زیر چتر ولی فقیه موجه اعلام کرد.
شاید جالب باشد برای کسانی که دم از خط امام و شاگردی خمینی می زنند یادآوری نمائیم که خمینی در مواجهه با قانون گریزی برخی از همین آقایان چنین سخنانی را خطاب به آنها فرموده ! :
نمی‌شود از شما پذیرفت که ما قانون را قبول نداریم، غلط می‌کنی قانون را قبول نداری !قانون ترا قبول ندارد.
(صحیفه نور جلد: ‪۱۴‬صفحه‪(۲۴۴
همیشه انحرافات به تدریج در یک رژیم وارد می‌شود و درآخر، رژیمی را ساقط می‌نماید. لازم است همه به طور اکید به مصالح اسلام و مسلمین توجه کنیم و به قوانین، هر چند مخالف نظر و سلیقه شخصی مان باشد احترام بگذاریم.
(صحیفه نور ج 18 صفحه 280)
----------

بر همین سیاق ، می توان لطیفه ای از رئیس فدراسیون فوتبال خواند :
کفاشیان در پی لغو دیدار های دوستانه فوتبال از سوی باشگاه چارلتون ( انگلستان ) و تیم ملی مصر ، در نامه ای اعتراض ایران را به فیفا اعلام نمود و تاکید کرد " نامه اي را به رييس فيفا نوشتيم و به بندهاي فيفا اشاره كرديم كه مسائل سياسي و نژادي نبايد در روابط فوتبال كشورها تأثير بگذارد." . جالب ست ، نه ! شاید بد نباشد به آقای کفاشیان یادآوری کنیم سی سال است ایران از حضور در مسابقه ای که نماینده اسرائیل در آن حضور دارد ، خودداری می کند .
تحریم المپیک لوس آنجلس و مسکو نیز شاهدی دیگر بر مدعاست .
اگر این کنار کشیدن ها بجهت مسائل سیاسی نبوده و نیست ، پس چیست ؟
شاهد از غیب می رسد ، معاون آقای کفاشیان دخالت سیاست در فوتبال کشور را بنوعی دیگر مورد تاکید قرار می دهد : " فدراسيون فوتبال ايران با ديدگاهها و اعتقادات مردم و نظام جمهوري اسلا‌مي ايران همراه و همگام است و تحت هيچ شرايطي دست از آرمانها و اهداف بلند خود برنخواهد داشت".

افاضاتی از این دست بسیار است ، بعنوان مثال ، رئیس جمهور در حالیکه سایه تورم ، بیکاری ، قطع آب و برق بر پایتخت سنگینی می کند ویا... با روئی گشاده ، خنده ای ملیح و عزمی جزم گفت : " می توانیم به سرعت و در زمان کوتاه تری به اقتصاد اول جهان دسترسی پیدا کنیم. "!

همه اینها و موارد بسیاری از این دست حکایت از آن دارد که صحنه مدیریت کلان کشور در همه زمینه ها ، بیشتر به میدان سیرکی شباهت پیدا کرده که تمامی عوامل از هر راهی تلاش می کنند مردم جهان را به خنده وادارند ، حتی اگر بهایش جان و مال مردم وطن باشد