برنامه ویژه تلویزیون ایرانیان بمناسبت روز مادر
مادرم ، ..... کسی که مثل هیچکس نیست !
اولین خدا با تولد اولین نوزاد ، زاده شد که مادر همه آنی بود که می بایست باشد تا انسان متولد شود و در پناهش ، بالنده .
در فرهنگ فارسی ، انسان اجازه دارد کسی را دوست بدارد یا از او متنفر شود . اما همه اینها بیرون از قلمرو مهر مادری ست . که هیچکس نمی پذیرد کسی از مادرخویش به طعنه یاد کند یا یادش را به نیکی نبرد . براستی این موجود کیست که کودک حتی از ترس خشمش به دامانش پناه می برد و از مهرش به آغوشش .
این چه فرشته ایست که مقرب تر از خداست .
این چه زمینی ست که همیشه سبزه زار ست وچه بهار یست که همیشه بهارست ، حتی در گفتار خزان و رفتار زمستان کودکان .
مادر، ... پناهی ست بی پناه
مادر ، ... یاری ست بی در خواست
مهر مادر ، تعهدی ست بی توقع
مادر همه آنی ست که همه ما محتاج آنیم اما ... ، ارزش وجودش را در زمان نبودش و به وقت نیازمان ، حس می کنیم .
چه مادر مخلوق خالق باشد و چه آفریننده پروردگار ، تفاوتی نمی کند که انسان خدایش را ازمادرش ساخت تا بگوید چنین موجودی تنها از چنان وجودی برمی خیزد ، تا بگوید همیشه محتاج آغوش مادری ست که صبورانه در انتظارش گشوده ست و تا تپش آخر ، در عطش دیدارست .
و زمان ، بیداد زمانه ست برای سقفی که آوار می شود بر عشق مادر و تمنای ما .
روز یکشنبه ، روز مادر ست تا در یک روز ، همه عشق خود نثار کسی کنیم که کسی چون او بی ریا دوستمان ندارد و تنها اوست که بی رشوه ،از رشدمان ، شاد می شود .
امروز ، روز مادر ست
مادرم ، ..... کسی که مثل هیچکس نیست !
اولین خدا با تولد اولین نوزاد ، زاده شد که مادر همه آنی بود که می بایست باشد تا انسان متولد شود و در پناهش ، بالنده .
در فرهنگ فارسی ، انسان اجازه دارد کسی را دوست بدارد یا از او متنفر شود . اما همه اینها بیرون از قلمرو مهر مادری ست . که هیچکس نمی پذیرد کسی از مادرخویش به طعنه یاد کند یا یادش را به نیکی نبرد . براستی این موجود کیست که کودک حتی از ترس خشمش به دامانش پناه می برد و از مهرش به آغوشش .
این چه فرشته ایست که مقرب تر از خداست .
این چه زمینی ست که همیشه سبزه زار ست وچه بهار یست که همیشه بهارست ، حتی در گفتار خزان و رفتار زمستان کودکان .
مادر، ... پناهی ست بی پناه
مادر ، ... یاری ست بی در خواست
مهر مادر ، تعهدی ست بی توقع
مادر همه آنی ست که همه ما محتاج آنیم اما ... ، ارزش وجودش را در زمان نبودش و به وقت نیازمان ، حس می کنیم .
چه مادر مخلوق خالق باشد و چه آفریننده پروردگار ، تفاوتی نمی کند که انسان خدایش را ازمادرش ساخت تا بگوید چنین موجودی تنها از چنان وجودی برمی خیزد ، تا بگوید همیشه محتاج آغوش مادری ست که صبورانه در انتظارش گشوده ست و تا تپش آخر ، در عطش دیدارست .
و زمان ، بیداد زمانه ست برای سقفی که آوار می شود بر عشق مادر و تمنای ما .
روز یکشنبه ، روز مادر ست تا در یک روز ، همه عشق خود نثار کسی کنیم که کسی چون او بی ریا دوستمان ندارد و تنها اوست که بی رشوه ،از رشدمان ، شاد می شود .
امروز ، روز مادر ست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر