اندر حکایات بی و با کامپیوتری !

مدتی بود کامپیوترم خراب شده بود ، سردرگم بودم . روزی بانوی خانه به من گفت : "خجالت نمی کشی اینطوری زانوی غم در بغل گرفتی ، انگار عزیزت را از دست دادی ."
گفتم : " کاش تو می مردی و این خراب نمی شد !"
خلاصه نشان به آن نشانی که بنده یک هفته تمام "غلط کردم " گفتم و او قبول نمی کرد . نه اینه از او بترسم ، خیر فقط خیلی حساب می برم ، آنهم چه حساب بردنی !
یک هفته شدم کدبانو ( که تا حال وظیفه خطیر آشپزی بعهده ام مانده ، مرده شور قابلمه را ببرد که مردم از سابیدن !) خانه را دسته گل کردم ( به به چه نیگویی شده ام که بیا و ببین ) و هرچه ترفند از کتب مدرسین و متخصصین "زن ذلیلی فراگرفتم" را بکار بستم تا روابط عادی شود .
اما گویا هنوز دلخور است که این کامپیوتر برای من کامپیوتر شدنی نیست که نیست . ویندوزش ویستاست ، امانم را بریده ، نمی توانم از سی دی های ایرانی که به تعداد موهای سر دختر کوچکم (خودم که مویی ندارم ! ) از ایران آورده ام و برایم فرستاده اند استفاده کنم که به محض نصب ، صدای بیل گیتس مردم آزار از بلندگوها به گوش می رسد : " بالام جان ، نرم افزار کپی ممنوعه !"
اگر هم بخواهم همه ی آنچه نیاز دارم را بصورت سی دی های اریجینال ( اصلی) بخرم ، بیش از بهای این کامپیوتر خرج روی دستم می گذارد .
کفتم از اینترنت دانلود می کنم ، فعلا امورات بگذرد تا اموات بیل گیتس در گور نلرزند !
چند نرم افزار را دانلود کردم ، بر پدر متقلبین (بجز ایرانی های عزیز و بنده ی مصرف کننده سی دی هایشان ) لعنت ، اینترنت اکسپلورر به محض باز شدن قفل می کند ، هرچه می گردم اکسپلورر را پاک کنم و دوباره نصب کنم ، جایی را نمی یابم ، حتی نمی توانم نرم افزارهای فعلی را پاک کنم .

خلاصه هرچه می کشم از زبان این همسر عزیز و بانوی گرامی است ، یا بهتر که بگویم ترس من ست از زبانش .
گفتم چه کنم با این عیال ، دیدم کاری از من ساخته نیست که منی وجود ندارد ، هرچه هست اوست . نزدیک به دو دهه تلاش برای سرد کردن عشقم نتیجه نداده ، نمی دانم داروی رفع یا حداقل کاهش عشق ساخته اند یا نه ، خاک بر سر پزشکان محقق که برای رفع یبوست شربتی و برای افزایش شهوت قرصی درست کرده اند اما برای تسکین دل عاشق فکری به عقل مبارکشان خطور نکرده .
نگاهی که روزهای اوایل ازدواج به سویش رفت تا از جام شراب چشمانش جرعه ای برای دل تشنه من بیاورد ، در همان خانه چشمانش ماندگار شد تا فقط او را ببینم . همه وجودم را بسویش کشاند و در دامی اسیر کرد که خلاصی از آن در تصور نیست .
همیشه با من است و رهایی ناممکن . نیازی به داشتن عکسش ندارم که خودش با من است ،هرجا که روم و با هرکه باشم . روبرویم و در کنارم .
امروز به او گفتم ، خسته شدم از نبودم ، دمی رهایم کن تا خودم را بیابم .
گفت تو را به بند نکشیده ام ، هر وقت خواستی از آن خود باش .
گفتم پس بکش تا رها شوم ، گفت رهایی که دربندی ، رها نبودی ، بدام نمی اقتادی .
گفتم " پس امیدوارم برات بمیرم .. تا دیگه تو رو نبینم !"
هیچی ، روز از نو و روزی از نو ! باید یک هفته دوباره ختم "غلط کردم " بگیرم !
همه اینها گفتم تا دوستان بدانند غیبتم نه از سر تنبلی ، که بدلیل ور رفتن با ویندوز ویستای مردم آزار است .