میان ماه من تا ماه گردون

دلم به حال کودکان وطنم میسوزد
در سرزمینی که بنام خدا حکومت میکنند ، ناخدایی نیست تا شر بی خدایان را از سر بی نوایان کوتاه سازد
اگر خدا قادر به تغییر این اوضاع نیست ، پس چگونه ادعای خلق آنرا دارد

عالم عالیقدری را گفتند که چرا فلان نوزاد نابیناست و دیگری در دم جان سپرد
فرمود لطف خدا شامل حالشان بوده و خوشا به سعادتشان
شاید اگر چنین نمی بود ، آنها در آینده جانها میستاندند و جان میباختند

عالم عالیمقام را بگوئید این که نه کور است و نه جان باخته ، اگر مدعیان در حقش
دست نمی بردند ، در کدام دام می افتاد؟
نهایتا انگشتی به هوا میکرد تا عدل داور را یادآوری کند، داوری که رئیس امتش
هذیان گوست و پیروانش گوسفندانی که به تاسی از امام خود به همان راه میروند
که او نشانه رفته ، گر بپرسی به کجا چنین شتابان
خواهند گفت به هر آنجا که گویند ، فقط تعداد فاعلین را زیاد کنید