درد دل

برای دل خودم که مظلومانه اسیر من است.

تو را گم میکنم هر روز و پیدا میکنم هر شب

و اینسان خوابها ! را با تو زیبا میکنم هر شب

چنان دستم تهی گردیده از گرمای دست تو

که این یخ کرده را از بی کسی " ها " میکنم هر شب

دلم فریاد میخواهد ولی در انزوای خویش

چه بی آزار با دیوار نجوا میکنم هر شب

هر که نامش بخواند ، به خواری میرانند و هر که از کوی برمد ، بر دیده مینهند.

صورت از سیرت می پوشانم تا از شتاب عجولان افسار گسیخته بر وصول صنم

بی عیار ، غبار بر چشمم ننشیند.

و این آخرین گام صید من است و اولین گام صیادش .

روز به دیروز رسید و هور به شب .

تصویرهای خیالی نقش میبازند تا کدورت حقایق بر وقایع ، واقعیت یابد.

عروسکم را بجای نوازش ، شانه بر مو می کشند.

پرنده رها باز به قفس رسید تا سر پناهش ستاری رها کند و رهایی مستور بماند.

مرا ز خدا گریزی نیست ، نجاتم دهید.

حیف شد ، قافله باز هم بسته میرود!