در باد پیروزی بر کره نخوابیم !

امروز صبح موفق شدم بالاخره قسمت های برگزیده و دقایق حساس بازی تیم ملی ایران با کره جنوبی را ببینم . باید پذیرفت که عرق ملی ، حضور هواداران خونگرم و صبور ،  نیاز به پیروزی و البته بدشانسی تیم کره عوامل موثر این برد حیاتی بود .

اما ما ایرانیان خیلی زود حقایق را نادیده می گیریم و به بیراهه می رویم .

نباید در باد پیروزی بر کره جنوبی بخوابیم که بهیچوجه شایسته این پیروزی نبودیم که شاهد این مدعا ، تیرهای دروازه تیم ملی ماست !.

 کره با وجود اینکه در تهران و در مقابل خیل عظیم تماشاگران پرشور ایرانی بازی می کرد ، درست بمثابه یک تیم حرفه ای ، با اداره کردن دقایق ابتدایی بازی و خوگیری با جو ورزشگاه ، حملات بسیاری را بر روی دروازه ایران تدارک دید که البته ! با بدشانسی مهاجمان کره ای و درخشش رحمتی ( در بعضی صحنه ها ) دروازه ایران بسته ماند .

اکثر قریب به اتفاق این موقعیت ها روی ارسال های از جناحین بوجود آمد . ضعف مدافعان میانی در زدن ضربات اول و هافبک ها و مدافعان کناری در جلوگیری از سانترها ، ضعف بهترین دروازه بان ایران در خروج از دروازه ، همه نشان دهنده آنالیز دقیق تیم ایران توسط کادر فنی کره ای ها بود . چیزی که در فوتبال ایران بدلیل کیش شخصیت مربیان و باور نداشتن دستیاران ، به هیچ انگاشته می شود !

ضعف مدافعان و دروازه بان در توپ های ارسالی ، مشکلی همه گیر در فوتبال ایران ست ، بعنوان مثال تیم استقلال که تقریبا همیشه از دروازه بانهای مطمئن و مدافعان شاخص بهره مند بوده ، در دو دهه اخیر بارها و بارها از همین سوراخ گزیده شده !

در مورد پرسپولیس سخنی نمی گویم که کارساختار دفاعی این تیم ، از سورخ گذشته و اتوبانی ست که هر تیم جوان و دونده ای که مهاجمان و هافبک های سرعتی و پا به توپ در اختیار داشته باشد ، می تواند سودای پیروزی بر پیروزی دیروز و پرسپولیس امروز در سر بپروراند .

نکته بارز بازی ایران و کره ، درخشش قوچانی بود و بعد از او اشکان دژاکه و البته بازی بچه گانه و مبتدیانه مسعود شجاعی ، تکل بیمورد در میانه زمین و در شرایطی که بازیکن کره ای حتی در شرایط ایجاد موقعیتی برای حمله نبود و زمان به ضرر ایران در حال سپری شدن، تکلی که حتی اگر داور کارت قرمز مستقیم می داد  ، جای ایراد نبود !

متاسفانه کیروش هم درست مثل همه مربیان خارجی تیم ملی ( بعد از انقلاب ) ، چنان اعتقاد به سطح کیفی لیگ های اروپایی دارد که هر لژیونری ، ولو ذخیره ، را به بازیکنان لیگ برتر ایران ترجیح می دهد ، از بلاژویچ سیاه باز گرفته تا کیروشی که توقعات از او بسیار فراتر از مربیان قبلی ست .

با وجود علاقه قلبی به موفقیت تیم ملی ایران ، باید واقع بینانه به سطح کیفی بازی تیم ملی نگاه کرد ، این تیم تاکتیک مشخصی برای ایجاد موقعیت گل ندارد ( کدام حرکت تاکتیکی هجومی را تیم ما چند بار تکرار کرد ؟ ) ، صرف کارهای هجومی که هر بار به نوعی انجام می شود را باید به حساب هنر فردی و شناخت بازیکنان از یکدیگر گذاشت ، تیم ملی ما در مقابل کره جنوبی بدلیل بازی هجومی و باز تیم کره ای موفق به ایجاد چند موقیت شد ( صرفنظر از بازی احساسی دقایق ابتدایی ) و الا این تیم در مقابل تیم هایی مثل ازبکستان و حتی قطر ( بی مقدار) هم که محکم و بسته بازی می کنند ، دچار اشکال خواهد شد .

باید دعا کنیم تیم ایران در نیم ساعت اول به گل برسد تا هم تیم مقابل بازی باز را در دستور کار قرار دهد و هم از جهت روحی ، بازیکنان ما در تنگنا قرار نگیرند .

و به اعتقاد من ، جو ورزشگاه آزادی تهران برای تیم های میهمان ، به مراتب ترسناکتر از خود تیم ملی ست . به امید آنکه تیم ملی ایران با صعود به جام جهانی ، دل مردم مظلوم ایران را شاد نماید .

نکته :
با این وضعیت اقتصادی دولت و نظام ، بیچاره استقلال در پرداخت پول بازیکنان ! می ترسم این تیم حتی به نیم فصل هم نرسد !