آنگاه که فرشتگان شرمنده می شوند

می گویند وقتی مادری به آسمان پر می کشد ، فرشتگان به استقبالش میروند که از تو "فرشته بودن" معنا گرفت .
اما کاش این فرشتگان میدانستند این استقبال به چه قیمتی تمام شده ، داغی بر دل تشنه دیدار .
گاه بنظر میرسد که حتی کلمات برای بیان احساس ، فاقد بار کافی هستند .
آنگاه که غم غربت در سایه غمی بزرگتر قرار میگیرد.
آنگاه که زمین تحمل امانت داری " عشق بی پیرایه و پاک " را تاب نمی آورد و آسمان را به یاری می طلبد .
مادر ، چه بر زمین و چه در آسمان ، قلبش برای فرزندانش می تپد ، بیهوده می کوشند آسمانیان تا در دل او رخنه کنند .
مادر متعلق به فرزند است ، چه در کنارش باشد و چه در حسرت . تفاوتی نمی کند ، که همیشه در چشم مادر می توان عشق به کودکانش را دید ، کودکانی که هرچند بزرگ و بالغ شده باشند ، برای او همان طفل محتاج محبت و مراقبتند .

کاش کلمات در وقت نیاز رنگ نمی باختند تا بتوان بار غمی چنین سنگین را از دل دوستی بی ریا و صمیمی کم کرد.
درغربتی چنین غریب کش ، محمد پاسدار عزیز ، در غم از دست دادن مادرش به سوگ نشسته .
سالیانی چند دیده به رویش نشکفته بود اما تماس های مداوم حاکی از سلامتی مادر بود تا در همه این سالها بودش را چون وجود خودش حس کند :
" برای من که دلم چون غروب پاییز است
شنیدن صدای تو از دور هم دل انگیز است "

کلام از بیان احساس عاجز است و قلم از تسلی خاطر دوست .
محمد عزیز ،
همانگونه که طی سالها شادی را به میان ما آوردی (1)، اکنون نیز ما را در غم خود سهیم دان .
--------------------------------------------
(1) . محمد پاسدار بیش از یک دهه با تلاشی بی وقفه ، برنامه تلویزیون ایرانیان در برلین را ارائه نموده تا در اینجا پاسدار هویت و فرهنگ ملی ایرانیان باشد .