هیچ دیکتاتوری از آغاز اعلام نکرد که می خواهد خون مردم را در شیشه کند و آزادی های مسلم افراد جامعه را سلب نماید. آنها گام به گام فضا را برای دیکتاتوری خود آماده کردند .
خمینی در آغاز سخن وعده ی آزادی حتی برای مارکسیست ها داده بود .
قدم اول خمینی برای سرکوب و رعب ، تعطیل روزنامه آزادگان بود ، خمینی به بهانه جنگ و لزوم توجه به جبهه ، فرمان تعطیلی روزنامه آزادگان را داد تا صدای منتقد خاموش شود .
هیتلر با وعده " نان و کار " ، قدرت را در آلمان بدست گرفت تا آلمان را به ویرانه تبدیل کند.
قدم اول دیکتاتور همیشه موجه جلوه می کند تا راه برای قدم های بعدی هموار گردد.
آندریاس شویر ، دبیرکل حزب سوسیال مسیحی وعده استقبال گسترده از طرح خود را داده ... اما سوال اینجاست که قدم بعدی چه خواهد بود ؟!
اگر چنین طرحی به تصویب برسد ، پارلمان باید ابزار کنترل بر اجرای طرح را ( قانونا ) تعیین و در اختیار دولت قرار دهد. طبیعی ست که قدم بعدی ایجاد شرایطی ست که پلیس بتواند بر حسن اجرای طرح نظارت کند ، یعنی بتواند با ورود به خانه های مردم اطمینان حاصل کند که خارجی ها در حریم خصوصی خود به زبان آلمانی صحبت می کنند !
هرچند احراز و اجرای شرایط شرح داده شده بسیار بعید بنظر می رسد اما چنانچه خواسته حزب سوسیال مسیحی رنگ واقعیت بخود گیرد ، باید فاتحه قانون اساسی و دموکراسی آلمان را خواند.
اگر فردی اجازه نداشته باشد حتی خانه خود که خصوصی ترین حریم افراد شمرده می شود بنا بر میل و سلیقه خود رفتار کنند و سخن بگویند ، چگونه می توان باور داشت که دستگاه های قضایی و اجرایی ، امنیت و آزادی شهروندان در جامعه را تضمین خواهند کرد.
با توجه به عکس العمل احزاب دیگر که سخنان آقای شویر را زیاده گویی خوانده اند ، می توان اظمینان داشت که این طرح را راه بجایی نمی برد اما !
متاسفانه گویی مراوده بسیار دولتمردان آلمانی با مسئولان جمهوری اسلامی باعث شده تا مرام و عقیده ملایان بر برخی چنان تاثیر بگذارد که آنها هم بخود اجازه دهند تا بستر مردم را زیر نظر بگیرند مبادا فردی از تشکیل نطفه و تولید مثل حذر نماید (اینجا) .
مسئله قابل توجه این ست که باید بپذیریم برخی از مردم و حتی مقامات آلمانی خوی خارجی ستیزی را هنوز در سینه حفظ کرده اند و گهگاه ( و شاید ناخودآگاه ) سخنانی از این قبیل بر زبان جاری می کنند.
بی جهت نیست که در شبانه روز حداقل یکی از کانال های تلویزیون آلمان هنوز به جنگ جهانی دوم می پردازد تا مردم از یاد نبرند دیکتاتورها چگونه به قدرت و سپس به مقصد می رسند.
۱ نظر:
سلام،
مبارک باشد!
ارسال یک نظر