دولت اعدام

از 24 خرداد ، زمان روی کار آمدن روحانی ، تا 18 مهرماه ، بطور متوسط روزی دو نفر اعدام شده اند .( 247 نفر ) 

دولت اعتدال آقای روحانی ، افراط در اعدام ها را  نادیده گرفته و تمام هم و غم خود را بر سیاست خارجی نهاده تا شاهدی باشد بر مدعای همه مایی که می گفتیم تا نظام ولایتی حاکم ست ، وضعیت مردم ایران تغییری نخواهد کرد .

حکومت جمهوری اسلامی که از تحریم ها به تنگ آمده و سقوط را نزدیک می بند ، برای خرید زمان تن به فروش هرچه دارد می دهد . 

در زمان احمدی نژاد ثروت ملی به دولتها و گروه های تروریستی و فرصت طلبی اختصاص یافته بود که امید داشتند در زمان فشار بین المللی بتوانند روزنه ای از امید را زنده نگه دارند . ( مثل کمک های هنگفت به حزب اله و سوریه تا در زمان مقتضی اهرمی باشند برای فشار بر اسراییل و یا کمک های سخاوتمندانه به دولت چاوز برای ایجاد حیاط خلوتی در کنار امریکا ! ) .

پس از شورش مردم سوریه و بی اثر شدن تهدیدهای حزب اله ( و نیز بی خاصیتی و رویگردانی دولتها و گروه هایی که از ثروت ایران پروار شده بودند ) و همزمانی تاثیر تحریم هایی که قرار بود در حد حکم کاغذپاره ها باقی بمانند ، رژیم جمهوری اسلامی خطر سقوط را بیش از پیش احساس کرد و با تئاتر امید به روحانی ، سعی نمود راه گریزی از این مخمصه بیابد .

طبیعی بود که این حکومت هرگز فشار از مردم خود بر نخواهد داشت که تنها راه بقای خود را در خفقان و فشار اقتصادی بر مردم ایران می بیند .

متاسفانه بسیاری از مردم به امیدی واهی ، دل به روحانی بستند و دلخوش به فردایی شدند که رییس جمهور حکومت ولایت فقیه برایشان رقم خواهد زد ، غافل از اینکه بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی و قواعد بازی در حکومت ، رییس جمهور هیچ شانسی برای ایفای نقشی موثر نخواهد داشت ، حتی اگر این رییس جمهور ، میرحسین موسوی می بود ، چه رسد به شخصی چون روحانی که از گماشتگان وفادار خامنه ای ست .

تا زمانی که حکومتی بر مبنای استبداد فردی ( چه دینی و غیر مذهبی ) حاکم باشد ، نمی توان امیدی بر رهایی مردم و رسیدن به آزادی داشت .

تفاوت شاه و خامنه ای تنها در این ست که شاه ضمن استبداد سیاسی ، به آبادانی کشور و بهبود شرایط اقتصادی مردم نیز همت گماشته بود اما خامنه ای معتقد بر فشار در همه زمینه هاست : خفقان سیاسی ، انحطاط فرهنگی ، نابودی تاریخ و آثار ملی ، فقر ملت ، ....

امید به فردایی داریم که مردم نومید از گماشتگان حکومتی ، بنا را بر نابودی حکومت ولایتی بگذارند .