با حافظ در تاریخ معاصر ایران !

حافظ ، چهل سال پیش :

وقت را غنیمت دان آنقدر که بتوانی                  حاصل از حیات ای جان این دم ست تا دانی

زاهد پشیمان را ذوق باده خواهد کشت              عاقلا مکن کاری کآورد پشیمانی 

حافظ 30 سال پیش :

بود آیا که در میکده ها بپشایند                        گره از کار فروبسته ما بپشایند

در میخانه ببستند خدایا مپسند                          که در خانه تزویر و ریا بگشایند

حافظ امروز :

ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش               بیرون کشید باید از ورطه رخت خویش

از بس که دست میگزم و آه می کشم                آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش

حافظ ، فردا :

بر سر آنم که گر ز دست برآید                       دست به کاری زنم که غصه سرآید

خلوت دل نیست جای صحبت اضداد                 دیو چو بیرون رود ، فرشته درآید