000

پنجشنبه، تیر ۲۲، ۱۳۹۱

با حافظ در تاریخ معاصر ایران !

حافظ ، چهل سال پیش :

وقت را غنیمت دان آنقدر که بتوانی                  حاصل از حیات ای جان این دم ست تا دانی
زاهد پشیمان را ذوق باده خواهد کشت              عاقلا مکن کاری کآورد پشیمانی 

حافظ 30 سال پیش :
بود آیا که در میکده ها بپشایند                        گره از کار فروبسته ما بپشایند
در میخانه ببستند خدایا مپسند                          که در خانه تزویر و ریا بگشایند

حافظ امروز :

ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش               بیرون کشید باید از ورطه رخت خویش
از بس که دست میگزم و آه می کشم                آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش

حافظ ، فردا :

بر سر آنم که گر ز دست برآید                       دست به کاری زنم که غصه سرآید
خلوت دل نیست جای صحبت اضداد                 دیو چو بیرون رود ، فرشته درآید

۲ نظر:

نق نقو گفت...

فرهاد جان در آخری بر اثر یک اشتباه لپی، "غصه" به "قصه" تبدیل شده. گرچه اگر "قصه" را به قصه ی لولو خورخورخوره ها محدود کنیم آن نیز درست خواهد بود.

فرهاد گفت...

ممنون نق نقوی عزیز
من کپی پیست کردم و متوجه نشدم ، اصلاحش میکنم

Free counter and web stats